Na de hongerklop in de laatste kilometers bij de vorige Marathon, wilde ik bij de Lentemarathon in Amstelveen voorkomen dat het nog een keer zou gebeuren. Een banaantje vlak voor de start, zorgde ervoor dat het buikje voorlopig goed gevuld was.
Het fijne van een relatief kleine Marathon is dat alles zo gemoedelijk gaat. Geen drukte bij de tassen inleveren, je kunt makkelijk nog even naar het toilet en je kunt gewoon een minuut voor de start het startvak inlopen, zonder je ook maar enigszins druk te maken.
Zodoende viel al snel het startschot. Rustig beginnen was vandaag het devies, want het lichaam sputtert op bepaalde plekken de laatste tijd iets tegen. Maar ik kwam al gauw in een mooi ritme te lopen. De weersomstandigheden waren ideaal. Weinig wind en een aangename temperatuur om in hard te lopen. We liepen gauw Amstelveen uit en kwamen langs de Amstel te lopen richting Uithoorn.
Daar, in Uithoorn, stond mijn supportcrew te wachten met mijn eigen “mineralendrankje”. Bij de officiële verzorgingsposten was er ook voldoende water, sportdrank én bananen te vinden. Top geregeld! Ik neem tegenwoordig geen gelletjes meer tijdens een Marathon. Een stukje banaan bij iedere verzorgingspost is voor mij voldoende. Zo werd het echt een bananendag!
Via Amstelveen-Zuid en Bovenkerk liepen we het Amsterdamse Bos in. Voor de Marathon was daar nog een extra lusje ten opzichte van de halve Marathon dat twee uur later startte . Ook op km 38 was dat het geval. Het bos uit was het nog twaalf kilometer richting finish. Ik had dit gedeelte een week ervoor al verkend, dus ik wist precies waar ik was. Werkt voor mij wel goed, want dan kan ik het steeds in kleine stukken verdelen.
Het liep nog steeds wel lekker. Ok, de benen werden wel wat vermoeider, maar tegelijkertijd liep ik ook steeds snellere kilometertijden. De man met de hamer zou ik vandaag zeker niet tegenkomen. Na een prachtig stukje over de dijken van de Middelpolder kwam de finish al gauw in zicht. Met een “big smile” dat ik het weer gered had weer de finish bereikt. Met 3:38:59 als eindtijd helemaal niet verkeerd op deze mooie zondag.
De medaillehanger is ook weer aangevuld met medaille #3 van het jaar!
Het was allemaal top georganiseerd met alleen maar enthousiaste vrijwilligers. Inclusief de Japanse vrijwilliger op 700 meter van de finish, waar we volgens geheel Japanse traditie als dank, begroeting en respect maar naar elkaar toe bleven buigen.
Op 22 april staat Wenen op de planning. Het zal erg druk worden op het parcours, dus ik ga mij daar echt niet haasten. Lekker vogels kijken in Wenen dus. Don’t Hurry, Run Happy! Lopen is leuk!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!