Eigenlijk had ik het het gevoel dat ik überhaupt niet aan de start zal staan bij de Vienna marathon. Afgelopen vrijdag werd ik met pijn in de knie en de lies van het linkerbeen wakker, terwijl toch echt de problemen juist bij de hamstring van het rechterbeen lagen. Hoe dan ook, even kijken hoe het zal aanvoelen bij het hardlopen. Een groot drama, ik kon niet eens 100 meter hardlopen. De pijn was echt onverdraaglijk. En nu? Gauw Jeroen Bijman contacteren of ik nog even langs mocht komen. Gelukkig kon dat nog. Het bleek dat de linkerkant van mijn rug helemaal vastzat. Dankzij toverwerk van Jeroen Bijman en Louis Helsloot voelde het na de behandeling al een stuk beter aan. Nu afwachten of het zondag wat zal worden.
De reis naar Wenen was er een met vele obstakels maar het huis waarin we verblijven is er een van de buitencategorie, inclusief zwembad. De dag van de marathon was dan uiteindelijk daar. Wat al voorspeld was, werd al gauw duidelijk. Het zal bloedje heet gaan worden. Laat dat nou een van mijn favoriete temperaturen zijn om in te lopen….Not. Er was ooit een heel goede Belgische hardloper dat alleen marathons liep als het onder de 15 graden was. Ik denk dat ik maar de Nederlandse variant van deze loper ga worden.
Gewoon rustig starten was het devies en het ging eigenlijk wel lekker. Ontzettend druk op het parcours, dat wel. Maar dat is normaal in een grote marathon waar ook de halve marathon tegelijk start. Na 10 kilometer kregen de eerste lopers al problemen en het werd alleen maar erger. Veel lopers met problemen langs de kant. Een beetje trauma voor mij, sinds ik bij de afgelaste Vierdaagse van Nijmegen ontzettend veel mensen heb zien neervallen. Maar ik liep gestaag door…en toch knaagde er al iets.
Bij 15 km kreeg ik dan toch een beetje last van de knie, geen grote zorgen maar toch besloten om dan “maar” voor de halve gegaan. Er staat nog meer op het programma . Ik had geen zin om in deze hitte te gaan zitten zwoegen. Gezond en wel over de finish gegaan is het belangrijkste en ook al mijn maatjes gelukkig zijn heelhuids over de finish gegaan van de halve marathon.
Conclusie, na drie succesvolle marathons dit jaar, hoort deze er ook tussen. Een juist besluit om niet meer dan een halve te gaan lopen. Wel een beetje balen dat het juist Wenen moest zijn, maar het is zeker geen Wenen in Wenen. Die twaalf marathons in een jaar is een doel, maar het is zeker geen moeten. Ik ben ervaren genoeg om te zeggen tot hier en niet verder. Maar ik kom weer sterker terug! Wordt vervolgd
Respect voor je keuze, dat zal vast geen gemakkelijke zijn geweest! Ik hoop dat je snel weer de oude bent!