KLAAR

Het was mistig en grijs op de dag van marathon nummer 12: de Spijkenisse Marathon. Ook had het in de nacht nog gesneeuwd. Nog een keertje probeerden de weergoden mij te tarten, maar daar liet ik ze geen kans toe. De dag ervoor had ik al enkele uren flink zitten blauwbekken in het Vondelpark bij de Ugly Sweater Run. Een heel gezellig loop maar als vrijwilliger ook altijd flink aanpoten, dus de voorbereiding was niet helemaal top.

Matties Raymond (halve marathon) en Fred (hele marathon) waren mijn gezelschap richting Spijkenisse. Daar aangekomen was het nog een beetje koud en glibberig richting de start. Gelukkig waren we gauw in de sporthal om even op te warmen. Daar kwam ik ook “lotgenoot” Pieter tegen. Ook hij ging voor zijn twaalfde marathon van het jaar. Hij kwam nog met een verrassing voor mij: we misten allebei nog de medaille van de marathon in Diever. Stiekem had hij deze nabesteld en zo overhandigde hij nog voor dat we een meter hadden gelopen al een medaille!

Al gauw klonk het startschot en ik besloot om aan te haken bij de groep van 3 uur 45 minuten. Door de mist kon ik helaas niet veel van de omgeving zien. Voor het gevoel duurde de kilometers in het begin wel erg lang, maar al gauw babbel je wel wat met wat medelopers en dan vliegen de kilometers wel opeens snel voorbij. Overigens veel bekende gezichten gezien die ik volg via Instagram.

Het bleef de hele tijd grijs en soms glad, maar het ging z’n gangetje. We hadden ook een paar goede hazen die het tempo aardig op schema wisten te houden. Op 36 km werd het voor mij wel zwaarder. De man met de hamer probeerde het nog een keertje om mij te grazen te nemen, maar afgezien van een paar plaagstootjes heeft hij mij niet te pakken gekregen.

Bij de atletiekbaan aangekomen was het nog 300 meter richting finish. Het gaat gewoon lukken!! Daar al meteen mijn vreugde kunnen delen met Raymond en zo vloog ik het laatste stuk naar de finish. Gered en ook nog in een aardige tijd van 3 uur 44 minuten. Ongeveer dezelfde tijd als mijn twee voorgaande marathons.

In de kleedkamer kwam er even een moment van bezinning, gewoon 12 keer de marathon gelopen dit jaar terwijl ik eigenlijk de marathon altijd verfoeide. Echt gaaf dat het gelukt is.

Na wat te zijn opgewarmd snel weer naar de finish om Fred binnen te halen. Ook zo’n enorme topper.  Pieter was ook al binnen,  zijn twaalfde marathon liep hij in een supertijd! Daarna gauw naar huis. Alhoewel het nog steeds mistig en grijs was, had ik weer genoten van deze dag. Van binnen scheen de zon volop. Met dank aan mijn matties was het weer een superdag!

Dankzij Martijn van medailleophangen.nl hangen mijn medailles netjes naast elkaar aan de muur.

En nu het zwarte gat? Dacht het niet! Ik ga mij voorlopig weer richten op de kortere afstand om daar wat sterker op te worden. Ik heb in ieder geval een goede basis voor wat betreft het uithoudingsvermogen.