Toetje

Bij De Ronde Venen Marathon met start en finish in Abcoude, had ik naast de missie om marathon nummer 11 fatsoenlijk uit te kunnen lopen, nog een andere motivatie. Ik wilde deze marathon lopen speciaal voor iemand die het op dit moment niet makkelijk heeft. Die persoon wist hiervan en gaf mij zodoende extra veel wilskracht.

Het was koud bij de start, dus goed ingepakt begonnen bij de marathon. Startend vanuit de tent verlieten we Abcoude in de richting van Baambrugge. Op het eerste deel van de marathon stond de wind gunstig in de rug en ook de zon scheen uitbundig, dus het waren op dat moment goede weersomstandigheden.

Naast de marathon was er ook een duo marathon. Dat zorgde zeker in het begin nog al eens voor wat rommelige omstandigheden. Maar dat loste zich vanzelf op toen de fietsers een paar kilometer niet het marathonparcours konden volgen en een stuk om moesten fietsen.

Na zo’n 10 kilometer kwamen we op de oude spoordijk terecht: 4,5 kilometer onverhard. Op zich niet erg maar veel stukken hadden vaak grote kiezels dat niet altijd lekker liep. Gelukkig daarna veel stukken asfalt en nog steeds lekker de wind in de rug. Heerlijk lopen zo.

Tot aan 23 kilometer, waar we dan de eerste sporen van wind tegen kregen. Maar langs de Kromme Mijdrecht en een stukje Amstel viel de wind, mede door de bescherming van de huizen, nog wel mee. Het was een mooi stukje lopen hier.

Bij 29 kilometer moesten we een stuk weiland bedwingen en via de koeienstal (de koeien stonden ook binnen) kwamen we nu echt in het open land terecht. De wind had hier vrij spel, maar het lukte mij vrij aardig om het tempo vast te houden.

Het leek zo een abc’tje te worden maar daar kwam dan het toetje bij 36 kilometer: dwars door de Botshol. Eerst een smal en glibberig pad van anderhalve kilometer met gladde bruggetjes en daarna, om het helemaal af te maken, een kilometer dwars door het weiland. Dat was vrij pittig, maar de gedachte die bij mij opkwam voor wie ik liep, gaf mij weer extra kracht. Ik moest daarna toch nog even herstellen van de inspanning op het land, eer ik het tempo weer wat kon opschroeven.

Gelukkig was Abcoude weer in zicht en al gauw was daar de finish in de tent. Halverwege de marathon klokte ik 1 uur 53 en bij de finish kwam ik net onder de 3 uur 46 uit, dus over het geheel genomen een erg constante marathon.

Nog vier weken dan is het echte toetje. Het nagerecht zal geserveerd worden in Spijkenisse. Hopelijk volbreng ik daar marathon nummer 12 van het jaar. Ik kijk er nu al weer naar uit.