Niet normaal meer hoe warm het was bij de start van de Midzomeravondmarathon in Diever. Daar stond ik dan voor marathon nummer zeven van het jaar. Ik, die altijd zegt dat die niet goed in de warmte kan lopen. Dit jaar was dat ook al weer bewezen in Wenen.
Maar in het koppie zat het nu beter en ik had er zowaar wel vertrouwen in. Waterposten waren er genoeg onderweg bij de rondjes (twee kleine van 1 km en vier grote van 10 km) die gemaakt moesten worden in Diever en ook de support crew was weer aanwezig voor mijn eigen drankjes. Maar ja, het was toch richting de 30 graden bij de start…
Om mij niet helemaal stuk te lopen en zeker ook om het herstel na afloop te bevorderen, had ik besloten om bij elke vijf minuten hardlopen ik een minuut zal gaan wandelen (dit heb ik al heel vaak bij de trainingen gedaan). Dat is toch wel een vreemd gezicht voor de medelopers om al na vijf minuten iemand te zien wandelen, die vlak daarna hun weer inhaalt.
Het lopen ging redelijk en ik liep op een rustig tempo, maar in de laatste ronde kwam toch de klad er in. Net toen het qua temperatuur eindelijk wat aangenamer werd. In de verte was er zelfs een enorme bui te zien, maar bij ons viel er geen druppel. Wel kon ik mijn shirt bij de finish flink uitwringen, want die was drijf- en drijfnat. Overigens ging de tactiek in de laatste ronde over naar drie minuten lopen en 1 minuut wandelen, het was goed zo. In ieder geval heb ik marathon nummer 7 in the pocket.
Na afloop was het nog even wachten op maatje Pieter die ook zijn zevende marathon van het jaar liep. Een op hol geslagen paard denderde ondertussen nog over het parcours en ik kon het arme dier gelukkig tot stilstand krijgen. Ik ben ook van alle markten thuis 😉 . Kortom, het was weer een groot avontuur daar in Diever. Op naar Monschau!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!